fateme

تفاوت نوار مغز بزرگسالان و کودکان

نوار مغز یا الکتروانسفالوگرام (EEG) ابزاری برای ثبت فعالیت الکتریکی مغز است. این روش می‌تواند برای تشخیص و بررسی انواع بیماری‌های مغزی از جمله صرع، تومور مغزی و اختلالات خواب به کار رود.

تفاوت‌های نوار مغز بزرگسالان و کودکان:

• ریتم‌های مغزی: ریتم‌های مغزی در کودکان با بزرگسالان متفاوت است. کودکان به طور طبیعی امواج مغزی بیشتری دارند که در بزرگسالان غیرطبیعی تلقی می‌شود.
• سرعت امواج مغزی: سرعت امواج مغزی در کودکان به طور کلی سریع‌تر از بزرگسالان است.
• اندازه سر: اندازه سر کودکان کوچکتر از بزرگسالان است، به همین دلیل، الکترودها در کودکان به طور متفاوتی قرار می‌گیرند.
• تحمل تست: کودکان ممکن است در حین انجام نوار مغز، به دلیل اضطراب یا بی‌قراری، همکاری نکنند.

به دلیل این تفاوت‌ها، تفسیر نوار مغز کودکان به مهارت و تجربه یک متخصص نیاز دارد.

در اینجا چند نکته برای انجام و گرفتن نوار مغز در منزل برای کودکان آورده شده است:

• قبل از انجام تست، با کودک خود در مورد تست صحبت کنید و به او توضیح دهید که چه اتفاقی می‌افتد.
• در حین انجام تست، در کنار کودک خود بمانید و او را آرام کنید.
• یک اسباب‌بازی یا کتاب مورد علاقه کودک خود را با خود به تست ببرید تا او را سرگرم کنید.

در صورت مشاهده علائم زیر در کودک خود، حتماً با پزشک مشورت کنید:

• تشنج
• تأخیر در رشد
• مشکلات یادگیری
• مشکلات خواب
• تغییرات در خلق و خو یا رفتار

پزشک شما می‌تواند با توجه به شرایط کودک شما، ضرورت انجام نوار مغز را تعیین کند و به شما در انتخاب یک مرکز درمانی مناسب کمک کند.

انسفالوپاتی چیست؟

انسفالوپاتی به معنی اختلال در عملکرد مغز است که می‌تواند علل مختلفی داشته باشد. این علل می‌توانند شامل موارد زیر باشند:

• عفونت: عفونت مغز یا مننژها (پرده‌های اطراف مغز) می‌تواند باعث التهاب و انسفالوپاتی شود.
• کمبود اکسیژن: کمبود اکسیژن مغز، مانند سکته مغزی یا خفگی، می‌تواند به سلول‌های مغزی آسیب برساند و باعث انسفالوپاتی شود.
• مسمومیت: مسمومیت با داروها، مواد شیمیایی یا فلزات سنگین می‌تواند به مغز آسیب برساند و باعث انسفالوپاتی شود.
• بیماری‌های خودایمنی: برخی از بیماری‌های خودایمنی، مانند ام‌اس، می‌توانند به مغز آسیب برساند و باعث انسفالوپاتی شوند.
• آسیب تروماتیک مغزی: ضربه به سر می‌تواند به مغز آسیب برساند و باعث انسفالوپاتی شود.

نوار مغز چگونه انسفالوپاتی را تشخیص می‌دهد؟

نوار مغز در منزل (EEG) ابزاری است که فعالیت الکتریکی مغز را ثبت می‌کند. در افراد مبتلا به انسفالوپاتی، نوار مغز ممکن است تغییراتی را در امواج مغزی نشان دهد. این تغییرات می‌توانند شامل موارد زیر باشند:

• کاهش سرعت امواج مغزی: در انسفالوپاتی، امواج مغزی ممکن است کندتر از حد معمول باشند.
• افزایش امواج مغزی غیرطبیعی: در انسفالوپاتی، امواج مغزی غیرطبیعی که در افراد سالم دیده نمی‌شود، ممکن است ظاهر شوند.
• تغییر در الگوی امواج مغزی: در انسفالوپاتی، الگوی امواج مغزی ممکن است نامنظم یا غیرطبیعی باشد.

نوار مغز می‌تواند به تشخیص انسفالوپاتی کمک کند، اما برای تأیید تشخیص، آزمایش‌های دیگری نیز ممکن است لازم باشد. این آزمایش‌ها می‌توانند شامل موارد زیر باشند:

• تصویربرداری از مغز: سی‌تی‌اسکن یا ام‌آرآی می‌تواند برای بررسی وجود آسیب یا التهاب در مغز استفاده شود.
• آزمایش خون: آزمایش خون می‌تواند برای بررسی وجود عفونت، مسمومیت یا سایر علل انسفالوپاتی استفاده شود.
• آزمایش مایع نخاعی: آزمایش مایع نخاعی می‌تواند برای بررسی وجود عفونت یا التهاب در مننژها (پرده‌های اطراف مغز) استفاده شود.

درمان انسفالوپاتی

درمان انسفالوپاتی به علت آن بستگی دارد. در برخی موارد، انسفالوپاتی با درمان علت زمینه‌ای، مانند درمان عفونت یا مسمومیت، قابل برگشت است. در موارد دیگر، انسفالوپاتی ممکن است دائمی باشد.

درمان‌های علامتی برای انسفالوپاتی می‌توانند شامل موارد زیر باشند:

• دارو برای کنترل تشنج: تشنج یکی از عوارض شایع انسفالوپاتی است. داروهای ضد تشنج می‌توانند برای کنترل تشنج استفاده شوند.
• دارو برای کاهش التهاب: التهاب مغز می‌تواند باعث انسفالوپاتی شود. داروهای ضدالتهابی می‌توانند برای کاهش التهاب و بهبود علائم انسفالوپاتی استفاده شوند.
• دارو برای بهبود هوشیاری: در برخی موارد، انسفالوپاتی می‌تواند باعث کاهش سطح هوشیاری شود. داروها می‌توانند برای بهبود هوشیاری و سطح بیداری استفاده شوند.

پیش‌آگهی انسفالوپاتی

پیش‌آگهی انسفالوپاتی به علت آن و شدت علائم بستگی دارد. در برخی موارد، انسفالوپاتی می‌تواند کشنده باشد. در موارد دیگر، انسفالوپاتی ممکن است با درمان بهبود یابد،

نوع داروآمپول کترولاک :

• کترولاک: ضد التهاب غیراستروئیدی (NSAID)
• دگزامتازون: کورتیکواستروئید

عملکرد:

• کترولاک: با مهار آنزیم های COX-1 و COX-2، التهاب و درد را کاهش می دهد.
• دگزامتازون: با سرکوب سیستم ایمنی بدن، التهاب را کاهش می دهد.

موارد مصرف:

• کترولاک: دردهای حاد، درد بعد از عمل، دردهای قاعدگی، آرتروز
• دگزامتازون: آسم، آرتریت روماتوئید، بیماری های التهابی روده، شوک، واکنش های آلرژیک

عوارض جانبی:

• کترولاک: خونریزی گوارشی، زخم معده، افزایش فشار خون، آسیب کلیوی
• دگزامتازون: افزایش قند خون، پوکی استخوان، آب مروارید، ضعف عضلانی، نوسانات خلقی

موارد منع مصرف:

• کترولاک: سابقه زخم معده، خونریزی گوارشی، بیماری های قلبی عروقی، نارسایی کلیوی
• دگزامتازون: عفونت های فعال، زخم معده، پوکی استخوان، دیابت

تداخلات دارویی:

• کترولاک: داروهای ضد انعقاد خون، داروهای ضد فشار خون، لیتیوم
• دگزامتازون: داروهای ضد دیابت، داروهای ضد فشار خون، داروهای ضد قارچ

نکات مهم:

• کترولاک: به طور کلی برای استفاده کوتاه مدت (حداکثر 5 روز) تجویز می شود.
• دگزامتازون: می تواند به صورت خوراکی، تزریقی، موضعی و داخل مفصلی تجویز شود.

انتخاب بین کتورولاک و دگزامتازون:

انتخاب بین این دو دارو به عوامل مختلفی مانند نوع بیماری، شدت علائم، سابقه پزشکی بیمار و سایر داروهای مصرفی بیمار بستگی دارد.

همیشه قبل از مصرف هر دارویی با پزشک خود مشورت کنید.